Olaylar benle oynastı,egolarımı saklamak için sustum.duvarlara yumruk atmak ya da masanın üstündeki cansız nesneleri devirmek ne büyük klişe.filmlerde bunun sonunda adam koşar adım kızı bulur.kız beklenmeyen bu jest karsısında kendinden gecer.kimse daha önce onun için bunu yapmamıstır.peki gercek hayatta bu kadar zavallı olan ne var?ben sokakta bakıp gectiklerinizle,zamana bırakıp sustuklarınızla,gecmişten gelen ikilemlerimizi masaya koyuyorum.yanına da bir bıcak ve bir kutu.siz canınızın istedigini yapın onlarla.Ruhunu kanırtır yasadıklarım,midendekiler yemek borunda yolculuga cıkar,müzik en istemedigin yerde kalbinde sıkışır.hissettiklerim kendi secimim,planlı degil emin ol.kimseyi aglatmak istemem.hayat kabus degil,yasadıgımız vahset yıllarında polyannacılık oynamak sacma geliyor yalnızca.ben farkında olmadıgınızı göstermeye calısıyorum.göz ardı etme.biraz farkında olanlar,biz,hep aynı yemegi yeriz.kalp bulamacı.sevgisi eksik kalır,nefreti fazla.sindirmeden tükürmek isteyenlerle alay ederiz.Otobüslerde cok vakit geciririm.aynı cıkmazın içinde dolusmus bedenler,önündeki kadının kalcasında şehveti arar.adam yanındakinin gazetesini paylasmak ister,cocuklar yukarda kalan dünyaya merakla bakar.zavallı kadın pencereden zamanı yakalamaya calıstıgında durakta bekleyen adama asık olur.hayat otobüslerde kendi ritmini bulur.
Bir kadını özlüyorum.cıplak bedeniyle odada dolasan,ısıgı actıgında carsaflarla gölgelenmeyen.kadın denen mahlukat,nemfoman fantezileri ya da frijit bedeniyle geliyor.alkol yüklemesi bile bir işe yaramıyor.Konusamıyorum.dehsete düstügümde caresizlikten kıvranan ruhumla yazmaya koyuluyorum.köse basında dilenen adamın,sandalyedeki kadının,kayıp bir hayvanın,araba kazasının hikayelerini yazıyorum.sizin gözlerinizi kapadıklarınıza birilerinin bakması gerek.nihai amacım yalanlara başkaldırıyor.direncimi kaybetmek içimdeki sevgiye daha cabuk ulasmamı saglıyor.özlem egolarımı ele gecirdiginde,kemik isteyen köpegin caresizligine bürünüp bekliyorum.belki de askı bulamadıgım için yazıyorum.
Tek amacım sonunda olmak istedigim insan olmak.
Ben hızla ilerlerken tesadüfler yolumu kesiyor.durmak zorundayım.ne güzel hala vazgecebilmek.takvimimden günleri haftaları silip anlara geciyorum.yasamı anlara bölüyorum ki ritmini bulsun.
Bir blok halinde ilerleyen zaman dün ve yarınla baglantısı kesilince kötürüm kalıyor.önce yattıgı yerde ona hizmet etmemi bekliyor.ben itaatsizligi,beklentilerimi ve umutsuzluklarımı sunuyorum.tadı acı geliyor.sonra üzüntülerin içine de kattıgım hüzün haplarını tutusturuyorum eline.yutmuyor.baglantı kur diyor elinde bir bardak suyla.gecmişin hüznünü bugünün korkaklıgına uyduruyorum hemen.bir ayagı oynar gibi oluyor.acı.yarın diyor.bugünü yarına eklemen gerek diyor.bugünün korkularını yontunca,yarının beklentilerine oturmus gibi oluyor.aralarından sızıntı yapan yalanları,zamanın içine itiyorum.dün bugünle simdi sonrayla devam ediyor.zaman iyileşiyor.topugundaki sancıya ragmen yürümeyi sürdürüyor.kimse kederinin kapatan bantlarını fark etmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder