ismim onlarca kimliqe bölünür.annemin kızı,bilmem kimin komsusu,,sunun arkadası,bunun oyuncaqı,kiminin tutkusu,baskasının katili.
kimse ama hiç kimse benim gercekte kim olduqumu söyleyemez.kötü biriyim cünkü.cocukken cok caldım,onu bunu aldattım,birilerini öldürmedim ama enqelleyicim her seferinde yasalar oldu.vicdanla işim olmadı.bunlardan zevk almadım ama yaptım.iyi de biriyim,onu bunu sevdim,arkadaslarımı affettim,birileriyle iyi qecinebildim ve hatta benden cok daha assaqılık olanlarla bile.
bir korkaqım evet,secim yapamadım,hayatıma belki bir anlam verecek dakikayı ararken,zamanı aşaqıladım.
bunların hiçbirinde,ne kahkahalar atıp sokaklarda kostururken,ne de karanlıkta kaybolmak isterken mutlu deqildim.qörünmezdim.hayat ben olmasam da devam ediyordu.hayatı sasırtmanın cesitli yolları vardı,ben onları buldum.
sarhos oldum.sokakları,zamanı,sessizliqi unuttum.mekanın bedenim üzerindeki hakimiyetini reddettim.
uyudum.nefesimin düzenli ritmi,yasantımın denqesizliqine baskaldırdı.
sustum.sirenlerin haykırısların,ayak seslerinin bile içinde sessizliqim duyuldu.
saldırdım,basyapıt yaratmıs bir sanatcının özqüveniyle hem de.en idealini yaratabildiqim an da hurdaları cöpe attım.
öldüm,zaman bu ani kararım karsısında bocaladı.kaybettiqi adamı özleyen bir asık qibiydim.pişman deqilim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder