BLOG FLÜT

11.06.2009

ACEMİ KANIRTILMIS YARALARIN HİPERSACMA TADLARI




Geçerkendi, üzerindeydi gölgen yolumun.
Gözlerinde sözler, susmayı beceremeyen; sessiz, kimsesiz, en cılız dalga kıranı engin denizlerin.
Yeniden söylenen bir şarkı gibiydi. Yanlış teline basılmış heybetli bir viyolonsel; bacaklarımın arasında, kollarım yetişmiyor sarmaya nasılsa…
Köpürür dudakların ansızın. İçinden kıyametler akar, suyun sesini bastırır ıssız, kuş uçmaz kervan geçmez bir kalabalık; yalnızken de ağlamak düşer payına; düşer şehirler, düşlerin düşer birer birer, alışırsın hiç kimseye; yalnız ölürsün kimse bilmez… Hem çalarsın hem de çaldırır, biri bitmeden başlar diğeri, beklemek yalnızca zamanı öldürür oysa. Oysaların kalır en sona; olması gerektiği kadar ısınmamış bir temmuz akşamı, cesedini kazırlar külün ve dumanın arasından.
Düşlerin en sona!Birer birer kanırırlar en sona…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder