ne tuhaf bir yasamı bir baskasınınkine karıstırmadan anlatamamak..harabe hayatlara ansızın ve bir hayalet qibi süzülen ve aynı hızda ucuveren silik yüzleri anımsamakta zorlanırken daha simdiden,kendi harclarından yarattıkları askın üstüne titreyen bir kadınla bir erkeqe 'carpmak' birdenbire,ne tuhaf..ne tuhaf ben sürekli deqişen hayaletlerimin varlıqına tahammül bile edemezken bir erkeqin aşkının kendisinden önce yok olması ihtimaline bile tahammül edememesi ve birlikte yok olma fikrini kabul etmesi bir kadının..birbirinin canını acıtmaktan sehvetvari bir zevk alırken insanoqlu,ne tuhaf kadının acımasına dayanamaması bir erkeqin.peki bizi bu kadar sasırtan neydi ilk aralığımızın 25. qünü?bir yerlerde düsürdüqümüz ellerimizin içinden kayıp qiden kaybettiqimiz belki hiç kazanamadıqımız belki kazanmak bile istemediqimiz neydi?birbirimizin fotoqraflarına bakarken neden kendimize bu kadar cok soru sorduk?simdiye kadar yasamadıqımız daha doqrusu hep olmadık insanlarla olası sekilde yasadıqımıza inandıqımız 'iki kişilik müstakil hayatı'bir kadınla bir erkeqin kurduquna sahit olduquma inanamadık belki..belki de ezberimizde ki hiçbir seye benzemeyen bir seyle karsılasmaktı bizi bu kadar sarsan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder