yürüyordu yalan yanlış
sanki üstünde gökyüzü bir tek ona miras kalmış
kendinden olanı severdi hem nedenli hem nedensiz
ölürdü bazen zamansız,huy bu ya babadan kalmış
yattıgı yerde bedensiz
ısrar ederdi sebepsiz bilirdi kendine zarar
yine yapardı edepsiz
geceye kadar korkusuz
gözü kara direnirdi
ne vakit ki gök kararmış toprağını fark ederdi
sanki altında yeryüzü bir tek ona miras kalmış
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder